Proeftijd. Het klinkt als een briljante naam voor een restaurant of cateringbedrijf. Een plek waar je buiten je comfort zone treedt en producten proeft die je nog niet eerder gegeten of gedronken hebt. In mijn geval is Proeftijd enkel een regel in een contract en niet een nieuwe onderneming die ik gestart ben. Al moet ik zeggen dat ik wel erg fan ben van proeven!

Zo at ik laatst nog een lamsbal van de barbecue. Ik hoor je denken, hoe kom ik aan een lamsbal. Het is niet dat die dingen standaard in de vitrine van de Jumbo hangen. Nee, een paar weken geleden was er een groot BBQ event op mijn vorige werk en daar lag een groot stuk vlees lekker lam te zijn. Voor de show had de chef van Weber de ballen er maar aangelaten. Moet je net ons hebben natuurlijk, dus wij vragen of die ook gegeten konden worden. De chef ging akkoord en sneed het stuk los van de lam. Ik moet zeggen dat je als man toch een paar seconden wat hoger in je stem zit als je die twee ballen eraf ziet gaan. Lam of niet, je hebt daar toch op een of andere manier een connectie mee. Smakelijker werd het er alleen niet op. Vanaf het moment dat het mes er door ging stroomde het testikel vocht eruit en zat het direct overal. Die arme lam lag al twee dagen low en slow te braden maar heeft alsnog van alles lopen te bezwangeren. Echt waar, als er op dat moment een schaap toevallig een bezoek had gebracht aan het BBQ event en even haar neus ophaalde was het zwanger. Al acht ik de kans klein dat een schaap ’s ochtends bij het ontbijt tegen de rest heeft gezegd dat die later op de dag wel eens de fijne kneepjes van het barbecueën wilt leren. Afijn, ballen eraf, in plakjes snijden en lekker proeven.

“mijn achterbak is dus zo klein dat een mier nog claustrofobisch wordt als hij er in loopt”

Een paar weken terug was ik iets totaal anders aan het proeven. Iets waar ik mijn tanden in had gezet maar meer op een figuurlijke manier. Het is niet heel smakelijk om hier je mes en vork in te zetten. Sterker nog, de schade is groot als ik dat wel doe. Mijn drukke gezinsleven past namelijk niet helemaal meer bij de auto die ik rij. Of eigenlijk past het er niet meer in. Het is leuk hoor zo’n sportieve rode auto maar in mijn kofferbak kan echt een pak luiers en een paar losse billendoekjes en dan is hij vol. Een paar jaar geleden kocht ik bijvoorbeeld op mijn werk nog een leuk tête-à-tête voor in de voortuin. Je weet wel, twee van die stoeltjes met een tafeltje in het midden. Klein en leuk modelletje wat gelukkig al in elkaar gemonteerd was want we weten inmiddels hoe handig ik ben. Geen probleem toch want ik rij niet in een klein koekblik. Nou daar stond ik op een vrijdagavond in het donker voor de winkel te schuiven, zuchten en te kreunen. De poort was inmiddels al dicht en het licht was uit want ook het voltallige personeel was niet van plan hier op te gaan wachten. Uiteindelijk ging hij mee maar wel nadat ik hem vrijwel compleet uit elkaar geschroefd had. Fijn hè zo’n showmodel. Maar goed, mijn achterbak is dus zo klein dat een mier nog claustrofobisch wordt als hij er in loopt. Probeer maar even een weekje op vakantie te gaan met je hele gezin. Wat een beproeving!

Dus, we moeten een nieuwe auto. Inmiddels weken verder heb ik vele reviews, testresultaten en filmpjes bekeken en de keuze gemaakt welke auto het moet worden. Bij een dealer in Heemskerk stond er eentje die precies aan het plaatje voldeed dus was het tijd om met onze kleine rode Dinky Toy een bezoek te brengen. Wat ik alleen vergeten was is dat als je alles al weet over een auto, je niet heel veel te zoeken hebt bij een dealer. Je loopt binnen, zoekt de auto, ziet hem staan, knikt drie keer en doet voor de vorm nog even een deur open en dicht. Maar dat was het dan ook wel een beetje. Vervolgens schiet ik in de enthousiaste bijdehante klant modus en loop ik de autoverkoper te vertellen dat dit model 6 centimeter langer is dan de vorige en daarom zo groot is. Alsof ik op de loonlijst sta en in mijn pantalon met strak gekamd haar alle onzekere gezinnen onderuit tackel. Nee, ik heb mij prima ingehouden.

“ik kon haarscherp in mijn achteruitrijcamera zien dat ik de komende drie weken geen mogelijkheid had om weg te komen”

Wel ging ik natuurlijk nog even proeven hoe de auto in het echt is. Wat is een proefrit toch eigenlijk kansloos als je mij bent. Direct na het wegrijden schiet ik in de stress, neem de eerste de beste afslag naar rechts en beland geparkeerd in een totaal onbekende winkelstraat. Op een zaterdag. Natuurlijk is de auto van alle gemakken voorzien dus ik kon haarscherp in mijn achteruitrijcamera zien dat ik de komende drie weken geen mogelijkheid had om weg te komen. Uiteindelijk was het gelukt en keerde ik maar direct terug naar de dealer. “En? hoe rijdt de auto? Even lekker kunnen uittesten?” vroeg de verkoper. Ik heb maar snel ja geknikt en niet gezegd dat ik de afgelopen 20 minuten alleen alle Bonus aanbiedingen op de gevel van de Albert Heijn uit mijn hoofd heb geleerd. Gelukkig heb ik de auto wel een heel klein beetje mogen proeven.

Ja, ik ben wel fan van proeven. Je zintuigen openstellen en je laten uitdagen op wat voor manier dan ook. Zowel privé als op werkgebied komen er continue allerlei dingen op je pad waar je van kunt proeven. Als het bevalt ga je er mee verder en als het je smaak niet is laat je het links liggen. Dat kun je toepassen op werk, mensen om je heen of dingen die je onderneemt. Eigenlijk is vrijwel je hele leven één grote proeftijd zolang je maar doet wat goed voelt. Uiteindelijk zul je merken dat er altijd nog wat te proeven valt.