Het is donker in de ruimte en als inleiding voor wat er komen gaat, worden er nog wat trailers getoond. De gasten om mij heen discussiëren of ze wel of niet naar de aangekondigde films gaan en het wordt langzaam wat rumoeriger in de zaal. Het beeld wordt donker en is het muisstil. Alle aandacht is gericht op het scherm. Nog voor er bewegend beeld te zien is hoor ik de eerste tonen van de score van de film.

Vanaf de eerste seconden wordt de sfeer krachtig bepaald en vastgehouden. De perfecte combinatie tussen beeld en geluid wordt gecreëerd door de grote componisten die de filmwereld rijk is. Hans Zimmer, John Williams, John Powell en Enrico Morricone zijn maar een voorbeeld van de vele muzikale genieën die er zijn. De score van een film zorgt niet alleen voor de juiste spanningsopbouw maar ook dat de kijker bepaalde elementen in de scene onthoudt. Onderzoek heeft uitgewezen dat wanneer geluid in een film overeenkomt met een beweging, deze samen versterkt worden. Als bijvoorbeeld een voorwerp naar beneden valt en de toonhoogte van de muziek daalt tegelijkertijd, zal de kijker dit onbewust beter onthouden. Dit kan later in de film terug gehaald worden en een scene versterken.

De score van een film laat bij mij vaak meer indruk achter dan de film waarin het gebruikt is. Met grote regelmaat ga ik ontspannen op de bank liggen met mijn koptelefoon op mijn hoofd, op zoek naar schitterende filmmuziek. Mijn Spotify lijst (zie onderaan deze blog) is gevuld met persoonlijke pareltjes van verschillende componisten en genres.

In 2016 verscheen de documentaire Score: A Film Music Documentary. Het geeft een uniek kijkje achter de schermen bij het componeren en musiceren van bekende en (nog) onbekende scores. Grote namen komen aan het woord en laten zien hoe ze keer op keer op zoek gaan naar het aller beste voor de film. Voor film(muziek)liefhebbers een absolute must om te zien.

Een hoogtepunt binnen deze muziekgenre kwam voor mij in augustus 2016. Tijdens de Robeco Summernights in het Concertgebouw Amsterdam werd er een avond georganiseerd waarbij bekende scores gespeeld werden door een groot klassiek orkest. Van Frozen tot The Lion King, van Star Wars tot Gladiator. Het ging alle kanten op tijdens deze bijzondere muzikale avond. Dikke laag kippenvel ontstond bij de eerste noten van Time (Hans Zimmer, Inception 2010). Dit ruim 4 minuten durende muziekstuk heeft een van de meest imposante opbouw die ik tot nu toe heb gehoord. Een absolute aanrader om eens te beluisteren mét koptelefoon en gesloten ogen.

Als liefhebber van filmmuziek zal ik nooit blanco een film bekijken maar altijd nadenken wat de componist bedoeld heeft met de muziek die je op dat moment hoort. Maar dat is mijn manier om de scene helemaal in mij op te nemen. Pak ook eens een koptelefoon, sluit je ogen en luister de muziek in de onderstaande playlist. Dan zul je horen wat ik bedoel.